Usapang Sakit.

I'm thinking too much, again. Isip-bata mode, madaling maniwala, therefore, madaling mauto. Sabi nag nila, nagsasabi ng mga bagay na hindi naman dapat sinasabi ng mga normal na tao/mga tao na matanda mag-isip.

Napapadalas din ang pagsusumbong ko ngayon. Ika nga puro mali ng ibang tao ang nakikita ko, pero ang mali ko hindi ko nakikita. Immune ako sa sarili kong mga kalokohan.

Dahil sumbungera ako, ang masakit para sa akin ngayon, sa oras na paghaharapin kami ng hukom ng taong isumbong ko, ay hindi lang sila sa tama o sa mali titingin, kundi sa katwiran. Maililigtas ng pagiging likas na mahina ng taong nasasadlak ang sarili niya kung makikitang makatwiran ang katwiran niya.

At least nagsumbong ako. Alam na nila na may mali. Pero hindi ko na mabubura ang katotohanang mali ako ng paraang ginawa kasi hindi na ako bata.

Madami akong naiisip. Madami din akong dahilan. Pilosopo ika nga. Gusto ko kasi lahat ng bagay alam ko, pero hindi naman maari iyun.
===================================================================
Offtopic na ako masyado. Dapat usapang sakit tayo eh. Hmmm.

Hindi pa ako nagpapa-check up sa mga doctor. ang sumusunod ay sarili ko lamang expekulasyon.

1. Tinnitus
Tinnitus is described as an episode of high-pitched ringing sound. Common siya sa mga matatanda. Associated sa pagkabingi.

Inaatake ako nito sa tuwing gumigising ako mula sa masama ang loob ko na natulog ako.

After three hours nawawala na naman yung tinnitus. Itinutulog ko na lang ng nakadapa ako. Kasi kapag nakahiga ako na yung occipital area ang may contact sa unan, lumalakas lalo yung high-pitched ringing sound, tapos pakiramdam ko nanginginig ang buong ulo ko.

2. Mood Disorder
Lahat naman ng tao meron nito. Kaso hindi ko alam kung ano yung sa akin. :D
Merong tinatawag na under-diagnosis at misdiagnosis. Hindi ko papakialam ito, baka may mali akong masabi.

3. Chocolate Allergy
Pinapantalan ako kapag kumakaen ako ng chocolate. Hindi ko alam kung bakit.
Sa dinamidami ng pagkaen chocolate pa no. Pffft.

Wala na akong maisip. XD

Usapang Keso.

Mahirap maging hopeless romantic. Yung tipong kinikiliti ang utak mo para mag-daydream ng mga romantic stuffs, kaso hindi naman aplikable, kasi hindi makatotohanan.

Ayun. Haha.

Magpopost na lang ako ng mga kantang gusto ko. Gagawa ako ng compilation. In right time, paparinig ko sila lahat sa prince charming ko. Haha. Tapos kung may bago akong magugustuhan, idadagdag ko na lang dito.

Mahal Kita Kasi
Nicole Hyala

Mga korning banat na ginawan ng kanta. :D

Perfect Two
Auburn

Parang kanta lang ni Nicole Hyala na Mahal Kita Kasi

Never Be Replaced.
1st Lady

Baby I love you and I'll never let you go. But if I have to boy I think that you should know. All the love we make, can never be erased, and I promise you that you will never be replaced.

Madaming kwento sa likod ng kantang ito. Yung tanging taong pinagsabihan ko nito, napalitan din kagad sapuso ko. Tapos *blablablab* XD

Forever Friends
Fiona Fung

Kanta ni Fiona Fung. Dedicated sa best crush ko na 10 years ang tanda sa akin. Buong bakasyon sobrang lakas ng tama ko sa kanya, kahit alam kong mali. Hindi ako pwede, at mas lalong hindi siya pwede. Usapang bangagan at adikan kami parati, nakakatuwa lang. I've never been that open with a guy. We're more than friends, kasi kapatid niya ako.

If You're Not The One
Nikki Gil

If I'm not made for you, then why does my heart tell me that I am? Is there any way that I can stay in your arms?

Ang ganda no? Haha. This song is actually my childhood crush's favorite.

Your Love Is The Greatest Gift Of All
Jim Brickman & Michelle Wright


Nakuha ko sa maganda kong tita. Haha.

Love Moves In Mysterious Ways
Nina


Matagal itong Top1 sa MYX chart aa. Ganda. :D

If We Fall In Love
Princess Hours OST


Gusto kong background music ito. Hindi ko masabi kung saang event. Kahit yung instrumental lang. Kahit walang kumakanta. Haha.

Kundiman
Silent Sanctuary


Sobrang sweet. Maswerte ang babaeng inspirasyon sa likod ng kantang ito.

Pitong Araw
Hale

Hindi ako magkakaganito, kundi dahil sa iyo. Sabihin mo! Hindi kita iiwanan, pangakong di pababayaan. Ako'y nandiyan lamang nababalot, sa isip mo.

Kasama Kang Tumanda
Ogie Alcasid


May kanta si Ogie na gustong gusto ko na nakalimutan ko kung ano. Waaaah.

Madami akong OPM na nawala sa isip ko. Haha. Panu na ito? Hainako

Sembreak Dilemma.

Eversince talaga ang hina kong dumiskarte, lalong lalo na sa pag-aaral.

Buti pa yung mga kapatid ko, naipagmamalaki nila na exempted sila sa final examination nila, major subject pa. E ako, kasama sa mga pinaulanan ng singko ng mga professors.

Sabi ko dati hindi ako kukuha ng course na related sa math, hindi dahil sa mahina ako sa math, actually forte ako ang math. Ayoko lang math-related course, kasi gusto ko na sa ibang field ako.

At ayun, nag BSPT ako.

Ang saklap ng kalagayan ko ngayon. Mula nang pumasok ako sa PLM apat na ang singko ko. At nakakadalawang sorry letter na ako ngayon.

Kung tatanggapin yung sorry letter ko, this is really my last chance. Hindi na ako maaring magkaroon pa ng bagsak. Nakakalungkot sa CPT, kasi kahit may natutunan naman yung estudyante, susundin nila ang patakaran na 75% passing rate.

Malabong hindi magkaroon ng mga estudyanteng babagsak kada subject. Ganun talaga. At least kung hindi mo maabot yung 75%, dapat hindi ka kasama sa lower third ng batch.

Ang plano ko dapat, lilipat ako ng school, kasi ayokong ma-delay ng batch. Kaso nung sinabi ko yung gusto kong mangyari sa Dad ko, sinabi niya na ayaw niya na lumipat ako ng school. Wala akong pang-tuition fee, pero kung tutuusin ang dami ng money-in-hand ng tatay ko, at madami kaming properties.

Ang option na ibinigay niya sa akin (1) mag-shift ako ng course (2) kung gusto ko ng BSPT pa din, magparecon ako kahit mag leave-of-absence ako ng isang semester.

Hindi ako kinakabahan ngayon, kasi nananalangin naman ako. Sana aprubahan yung recon letter ko bago magsimula ang second semester.

Dahil sa kaunti ang load ko ngayon, siguro mas mapagtutuunan ko na ng pansin ang pag-aaral ko. Kahit 7 units lang ang pwede kong i-take.

Yung problema ko last semester, hmmmm, mahabang listahan. Kasama na dun yung nakakatulog ako sa klase kasi inaantok ako dala ng sumasakit ang ulo ko. Hindi ko na idedetalye pa yung mga problema kong iyun. Masyadong kumplikado.

Si Lola Mama.

Buhay pa ang Lola Mama ko. 87 years and 7 months old na siya ngayon.


Childhood Memories
Nung maliit pa lang ako, ayoko kay Mama. Parati kasi siyang handang mamalo at manermon ng apo, kahit wala ka namang ginagawang masama. Naglalaro ka lang naman, pero yung simpleng laro na iyun ay kinaiinisan nila.

Malakas akong magtrip nung bata ako, lahat na yata ng naiisip kong kaya kong gawin ay ginagawa ko. Umaakyat ako sa bintana nila. Umaakyat ako sa mataas na drawer namin (7feet) tapos tumatalon ako mula sa itaas, paulit-ulit yun. I enjoyed falling. Tapos yung iba hindi ko na maalala.

Sa sobrang likot naming magkakapatid, tig-iisa kami ng tagapag-alaga o "yaya". Ang trabaho nila, sundan kami saan man kami pupunta.

May pagkawarfreak kaming magkakapatid. Ako at saka si Bong, ang hobby naming dalawa ay magsuntukan at magkagatan sa mukha. (Observe niyo yung bitemarks sa cheeks naming dlawa)

Kapag hindi naman nasusunod ang gusto namin, kung wala kaming mga kapatid na mapagbalingan ng sama ng loob, inuumpog namin ang mga ulo namin sa dingding o kaya sa sahig. Siguro kung wala lang kaming tagapagbantay patay na siguro kami. Yung mga tagapagbantay namin hindi namin masuntok o makagat kasi mas malaki sila sa amin. Takot lang namin na mapalo kami sa pwet.

I dunno if you call this a normal childhood. Para sa amin normal kami. Yung standards of normality, tao lang naman ang nagtatakda, mga psychologist na may pangalan sa research field.

Wala akong alam nung bata ako na gawin kundi mag-enjoy. Mag-away man kami ng mga kapatid ko mamayamaya magka-tandem na kami sa mga kalokohan. Weekly nasa pasyalan kaming mag-anak. Paborito naming puntahan ang Luneta, at doon kami ay nagtatakbuhan. Yung pinaka-favorite kong part doon ay yung sa may padulasan, yung may makipot na winding ladder na parang lighthouse. Sobrang taas nun pero kinaya kong umakyat. Sobrang namimiss ko yun.

Si Lola Mama nung bata2x pa
Siya ang kontrabida ng bahay namin. Walang ibang ginawa kundi pagalitan kami, awayin kami. Ayun. Bigla2x na lang susulpot tapos sisigawan ka. Haha.

Sobrang Obsessive Compulsive nito, kailangan sa lahat ng bagay pulido ka, bawal ang pumalpak. Parati niyang ipinagmamalaki ang angkan niya, na walang bobo sa kanila, na lahat sila ay kilalang mga may honor sa bayan nila, kapag may bagsak ka kahiyahiya ka. Aaminin ko, sa attitude niyang ito ko nakuha ang inferiority complex ko. Matalino ako, madami akong potensyal, pero dahil sa lintik na mentality na mas magaling naman yung ibang tao kesa sa akin, di na lang ako gagawa.

Nakakawalang gana lang kasi. Hindi naman siya ang nag-aaral bakit ganoon siya makapagsalita.
si Lola mama ngayon
Nitong taon lang, nag-sodium drop si Mama na sinabayan pa ng pneumonia yata, dahilan upang isugod siya at maconfine sa hospital. Hindi naman sa kaunti sila mag-asin, natural na bahagi ng aging na magdedecline ang body functions ng tao at ang resistensiya niya.

Siyempre natakot ako na mawala siya. Kahit salbahe ang tingin ko sa kanya, love ko pa din siya.

Gusto kong magsorry kay Mama kasi pakiramdam ko, ako na apo niya ang salbahe at hindi siya. Pero hindi na ako nagsorry, kasi hindi naman major2x mistake ang misunderstanding.

Nung gumaling siya, halos araw2x nasa kusina nila ako para makipagkwentuhan sa kanya. Kahit boring, tiniis kong makinig sa mga kuwento ng buhay niya, kasi napapasaya ko siya kahit nakikinig lang ako. Ang gandang tignan ng facial expressions niya, may papikitpikit pang nalalaman, tapos sobrang detalyado siya magkwento.

Pinapagalitan pa din niya ako. Kung dati naiinis ako, ngayon natutuwa ako, kasi alam ko na ayaw niya lang ako na gumawa ng mga kabwisitan sa buhay.

Gusto ni Mama na ginagawa namin ang best namin. Kapag wala kami sa best ng class namin, ibig sabihin di namin nagagawa yung inaasahan niya. Ako kahit nasa lower part ako ng class namin mataas ang IQ ko, pero hindi naman batayan ang IQ, kundi ang performance mismo.

Kahit na hindi ako achiever sa school, alam ko na proud ang Lola Mama ko sa akin. Mabait na kasi akong apo ngayon, promise. :D I'm doing my best na hindi magawa ang mga kabwisitan sa buhay na ayaw niyang gagawin ko.